Dúas lamberetadas
Xulio Sigüenza (A Coruña, 1898-Vigo, 1965) formou parte xunto a poetas como Manuel Antonio, Luís Pimentel ou Luís Amado Carballo da denominada Xeración de vangarda galega, contemporánea da Xeración do 27 española. Escribiu un único poemario na nosa lingua, Cantigas e verbas ao ar (A Coruña: Nós, 1928). Ingresou na Real Academia Galega como membro numerario en 1956.
TENNIS
Xulio Sigüenza
Os pinos abriron hoxe
raquetas de seda verde.
Xogan ao tennis,
e perde,
estrelas o que mais perde.
[Publicado en Céltiga, nº 79, 1928]
En Obra galega (ed. de Josefa Beloso Gómez)
Santiago: Xunta de Galicia, Centro Ramón Piñeiro, 2000
BILLAR
Xulio Sigüenza
And’a facer carambolas
o campanario da ermida,
e rolan as estreliñas
no pano verde da ría.
N-este facer carambolas
o campanario, algareiro,
c’a tiza branca da lua
vai entizando o punteiro.
[Publicado en Céltiga, nº 84, 1928]
En Obra galega (ed. de Josefa Beloso Gómez)
Santiago: Xunta de Galicia, Centro Ramón Piñeiro, 2000
TENNIS
Xulio Sigüenza
Os pinos abriron hoxe
raquetas de seda verde.
Xogan ao tennis,
e perde,
estrelas o que mais perde.
[Publicado en Céltiga, nº 79, 1928]
En Obra galega (ed. de Josefa Beloso Gómez)
Santiago: Xunta de Galicia, Centro Ramón Piñeiro, 2000
BILLAR
Xulio Sigüenza
And’a facer carambolas
o campanario da ermida,
e rolan as estreliñas
no pano verde da ría.
N-este facer carambolas
o campanario, algareiro,
c’a tiza branca da lua
vai entizando o punteiro.
[Publicado en Céltiga, nº 84, 1928]
En Obra galega (ed. de Josefa Beloso Gómez)
Santiago: Xunta de Galicia, Centro Ramón Piñeiro, 2000
posted by Kavafinho at 23:22
2 Comments:
Oira falar del pero nunca lera os seus versos. Son caralludos e moi modernos. Son todos así de deportivos ?
Que bonitos (sobre todo o primeiro)!
Publicar un comentario
<< Home